Κανονισμοί – Νομοθεσία (Σε Σχέση με την Αναισθησιολογία)

Η ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΦΥΛΛΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΦΕΚ)
ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ, Αριθμός Φύλλου 1044, 25 Νοεμβρίου 1997
Αριθ. Υ40/3592/96 (4)
ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΟΡΙΩΝ – ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑΣ
(ΦΕΚ, Σελίδα 4)

Ο Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας έχοντας υπόψη:

1. Τις Διατάξεις του Άρθρου 53 του Νόμου 2071 / 92 (ΦΕΚ 123 / Α / 92) “Εποπτεία Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων”
2. Τις Διατάξεις του Νόμου 1397 / 83 (ΦΕΚ 143 / Α / 83)
3. Τις Διατάξεις του Άρθρου 1, Παράγραφος 2α, του Νόμου 2469 / 97 (ΦΕΚ 38 / Α / 97) και το γεγονός ότι από τις διατάξεις της παρούσας απόφασης δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού
4. Την Απόφαση Αριθμός 3 της 121 ης Ολομέλειας / 07.08.1996 του ΚΕΣΥ
5. Την Ανάγκη Καθορισμού Ελαχίστων Ορίων – Προδιαγραφών για Ασφαλή Χορήγηση Αναισθησίας σε Νοσοκομεία (ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ), αποφασίζουμε:

Καθορίζουμε τα Ελάχιστα Όρια Προδιαγραφών για Ασφαλή Χορήγηση Αναισθησίας σε Ασθενείς ως ακολούθως:

Τα Ελάχιστα Όρια Προδιαγραφών για Χορήγηση Αναισθησίας βασίζονται στην Αρχή ότι:

1. Πρέπει να εξασφαλίζεται:

• η ίδια ποιότητα αναισθησίας για όλους τους ασθενείς
• 24 ώρες την ημέρα και 7 ημέρες την εβδομάδα
• τόσο σε επείγουσες όσο και σε προγραμματισμένες επεμβάσεις
• για χειρουργικές, μαιευτικές, θεραπευτικές ή διαγνωστικές επεμβάσεις, ανεξάρτητα του χώρου (κεντρικά χειρουργεία, ΤΕΠ, ακτινολογικό, λιθοτρύπτης, ενδοσκοπήσεις, μονάδα χρόνιου πόνου, κλπ) εκτέλεσης αναισθησιολογικών πράξεων
• ανεξάρτητα της τεχνικής αναισθησίας (γενική, περιοχή, τοπική, καταστολή) και
• ανεξάρτητα του τόπου (νοσοκομείο, ιδιωτική κλινική, ιατρείο κλπ) χορήγησης αναισθησίας ή καταστολής

2. Όλοι οι ασθενείς που υποβάλλονται σε κάποια τεχνική αναισθησίας ή καταστολής είναι απαραίτητο να παρακολουθούνται κατά την άμεση μετεγχειρητική περίοδο σε Μονάδα Μεταναισθητικής Φροντίδας (ή όπως προηγουμένως ονομάζονταν Αίθουσα Ανάνηψης).

Τα Ελάχιστα Όρια Προδιαγραφών για Χορήγηση Αναισθησίας αφορούν Νοσοκομεία (ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ) και περιλαμβάνουν τα παρακάτω Άρθρα:

Άρθρο 1

ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΠΡΟΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Η χορήγηση αναισθησίας είναι ιατρική πράξη, την τελική ευθύνη της οποίας έχει ο υπεύθυνος αναισθησιολόγος και στην οποία προβαίνει αφού προηγουμένως:

1.1. υποχρεωτικά και με προσοχή συνεκτιμήσει τη γενική κατάσταση του ασθενούς, το συνολικό ιστορικό, την κλινική εξέταση και τον παρακλινικό έλεγχο

1.2. υποβάλλει τον ασθενή στην κατάλληλη προεγχειρητική ετοιμασία για μείωση του περιεγχειρητικού κινδύνου

1.3. συνεργαστεί συμβουλευτικά με γιατρούς άλλων ειδικοτήτων πάνω σε ειδικά προβλήματα

1.4. εκτιμήσει τον περιεγχειρητικό κίνδυνο, διαμορφώσει σχέδιο αναισθησιολογικής τεχνικής, ενημερώσει τον ασθενή και επιβεβαιώσει τη συγκατάθεση του

Παρατηρήσεις: Κατ’ εξαίρεση ο παραπάνω έλεγχος μπορεί να μην εφαρμοστεί σε εξαιρετικά επείγουσες περιπτώσεις, κατά τις οποίες οποιαδήποτε χρονική καθυστέρηση μπορεί να θέσει σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή του ασθενούς. Σε αυτές τις περιπτώσεις αναγράφεται η αιτία του μη ελέγχου στο διάγραμμα αναισθησίας.

Άρθρο 2

ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΦΡΟΝΤΙΔΩΝ

2.1. Διάγραμμα Αναισθησίας

Για κάθε ασθενή ο οποίος υποβάλλεται σε οποιαδήποτε αναισθησιολογική πράξη πρέπει να τηρείται λεπτομερές Διάγραμμα Αναισθησίας, το οποίο φυλλάσεται στο φάκελο του ασθενούς και στο αρχείο του τμήματος ή κλινικής. Στο διάγραμμα αυτό καταγράφονται κατ’ ελάχιστο τα ακόλουθα στοιχεία:

2.1.1. Ο ημερήσιος και πριν την αναισθησιολογική πράξη έλεγχος του μηχανήματος αναισθησίας, μαζί με τα στοιχεία του ατόμου που διενήργησε τον έλεγχο

2.1.2. Ο προεγχειρητικός έλεγχος και η προετοιμασία του ασθενούς, μαζί με τα στοιχεία του αναισθησιολόγου που διενήργησε τον έλεγχο

2.1.3. Η διεγχειρητική αντιμετώπιση (τεχνικές αναισθησίας, επεμβατικές πράξεις, φάρμακα, υγρά), ο ανά τουλάχιστον 5 min έλεγχος των ζωτικών λειτουργιών και monitors και η κατάσταση του ασθενούς στο τέλος της αναισθησίας

2.1.4. Η άμεση μετεγχειρητική αντιμετώπιση (φάρμακα, υγρά) η ανά τακτά διαστήματα παρακολούθηση των ζωτικών λειτουργιών και η εκτίμηση της γενικής κατάστασης του ασθενούς κατά την έξοδο του από την Αίθουσα Ανάνηψης

2.1.5. Οι μεταναισθητικές επισκέψεις στο νοσηλευτικό τμήμα

2.1.6. Ασυνήθη συμβάματατηςπεριεγχειρητικής περιόδου

2.2. Αρχείο Αναισθησιολογικού Τμήματος

Κάθε Αναισθησιολογικό Τμήμα (AT) υποχρεούται να τηρεί λεπτομερές αρχείο με τις ιατρικές πράξεις του τμήματος (π.χ. αναισθησίες, τεχνικές οξέος και χρόνιου πόνου, ΚΑΡΠΑ).

2.3. Βιβλίο Πράξεων Ειδικευομένων

Κάθε ειδικευόμενος πρέπει να τηρεί, με ευθύνη του Δ/ντού του Α.Τ. βιβλίο με λεπτομέρειες για τις αναισθησιολογικές πράξεις που διηνήργησε, όπως π.χ. τεχνικές αναισθησίας, είδη χειρουργικών και διαγνωστικών επεμβάσεων, επεμβατικές τεχνικές κλπ.

Άρθρο 3

ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΧΩΡΩΝ ΟΠΟΥ ΧΟΡΗΓΕΙΤΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Σε οποιοδήποτε χώρο (χειρουργεία, ΤΕΠ, ακτινολογικό, λιθοτρύπτης, ενδοσκοπήσεις, μονάδα χρόνιου πόνου, κλπ), ή τόπο (νοσοκομείο) χορηγείται καταστολή για διαγνωστικές, θεραπευτικές ή χειρουργικές επεμβάσεις πρέπει να υπάρχει η ίδια ελάχιστη βασική υποδομή και εξοπλισμός όπως:

3.1. Παροχή οξυγόνου υπό πίεση από κεντρική παροχή ή από δύο μεγάλες οβίδες Ο2

3.2. Αναρρόφηση κεντρική ή φορητή

3.3. Απινιδωτής και τα απαραίτητα υλικά για Καρδιοπνευμονική Αναζωογόνηση

3.4. Τα απαραίτητα φάρμακα για υποστήριξη της αναπνοής και κυκλοφορίας

3.5. Σφυγμικό οξύμετρο (για συνεχή μη επεμβατικό έλεγχο του κορεσμού του αίματος σε Ο2)

Άρθρο 4

ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑΣ

Ο εξοπλισμός για χορήγηση αναισθησίας αναφέρεται αφενός στο συγκρότημα των χειρουργείων ή χώρων όπου εκτελούνται αναισθησιολογικές πράξεις και αφετέρου στη “θέση αναισθησίας”. Ως θέση αναισθησίας ορίζεται ο εξοπλισμός που περιγράφεται στο 4.1. – 4.4 και ο οποίος απαιτείται για χορήγηση αναισθησίας.

Παρατηρήσεις:

1. Οι παρακάτω προδιαγραφές μπορούν να παρακαμφθούν όταν η κατάσταση του ασθενούς είναι τέτοια, ώστε ο εγγενής αναισθησιολογικός κίνδυνος είναι μικρότερος από τον κίνδυνο της κυρίας νόσου ή την εξέλιξη της, αν δεν χορηγηθεί αναισθησία.
2. Σε περίπτωση βλάβης ή συντήρησης των παρακάτω απαραίτητων συσκευών ή μηχανημάτων πρέπει να υπάρχει πρόνοια για άμεση αντικατάσταση τους με εφεδρικές συσκευές.

4.1. Μηχάνημα Αναισθησίας

Το Μηχάνημα Αναισθησίαςπεριλαμβάνειτο σύνολο των οργάνων και συσκευών που έχουν σκοπό την παροχή σε ακριβή ροή και συγκέντρωση των ιατρικών αερίων (Ο2, αέρα για ιατρική χρήση, Ν2Ο) και των πτητικών αναισθητικών και αποτελείται κατ’ ελάχιστον από τα ακόλουθα:

4.1.1. Τροφοδοσία με ιατρικά αέρια υπό πίεση: Κάθε Μηχάνημα Αναισθησίας πρέπει να μπορεί να τροφοδοτηθεί με ιατρικά αέρια, σύμφωνα με τις ελληνικές προδιαγραφές (ΤΟΤΕΕ 2491/86 του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος), από δύο υποχρεωτικά πηγές.

Εξωτερική Πηγή

• είτε από κεντρική δεξαμενή Ο2, Ν2Ο και αέρος για ιατρική χρήση με δίκτυο διανομής,
• είτε από δύο μεγάλες οβίδες Ο2 και μία Ν2Ο σε περίπτωση έλλειψης κεντρικής δεξαμενής, και

Σύστημα αυτοφερόμενων στο μηχάνημα δύο μικρών οβίδων Ο2.

4.1.2. Συσκευή προστασίας από ανεπάρκεια της παροχής Ο2 και Διακοπής Ν2Ο

Σε περίπτωση μείωσης της πίεσης τροφοδοσίας του Ο2 λόγω ανεπάρκειας στην παροχή )2, πρέπει να υπάρχει ηχητικός συναγερμός (Ο2 failure alarm) με ταυτόχρονη διακοπή του Ν2Ο (Fail Safe System).

4.1.3. Ροόμετρα ακριβείας

4.1.4. Εξατμιοτήρας πτητικών αναισθητικών με αντιστάθμιση θερμοκρασίας και υπερπίεσης και αποφυγή υπερχείλισης

4.1.5. Αναλυτής εισπνεόμενης συγκέντρωσης Ο2 με ηχητικούς συναγερμούς χαμηλών ορίων (για αποφυγή χορήγησης υποξικού μίγματος)

4.1.6. Αναπνευστικά συστήματα: με επανεισπνοή και να-τράσβεστο (κυκλικό) καθώς και μη – επανεισπνοής

4.1.7. Μέτρηση Εκπνεόμενου Όγκου: εφόσον ο ασθενής έχει δική του αναπνοή πρέπει να υπάρχει δυνατότητα παρακολούθησης (μέτρησης) του εκπνεόμενου όγκου (σπιρόμετρο)

Παρατηρήσεις:

Οι οβίδες, οι σωλήνες σύνδεσης μεταξύ αναισθησιολογικού μηχανήματος και τροφοδοσίας ιατρικών αερίων και τα ροόμετρα πρέπει να πληρούν τις προδιαγραφές (χρώμα, διαστάσεις και συνδετικά) που περιγράφονται από την ΤΟΤΕΕ αρ. 2491/86.

4.2. Ιατρικός Αναπνευστήρας για Αναισθησία

Ορισμός: Ο ιατρικός αναπνευστήρας για αναισθησία υποκαθιστά ή υποστηρίζει την αναπνευστική λειτουργία του ασθενούς υπό μυοχάλαση ή καταστολή.

Βασικά Στοιχεία ενός αναπνευστήρα για αναισθησία είναι:

4.2.1. Η ρύθμιση:

• του αναπνεόμενου όγκου,
• της αναπνευστικής συχνότητας

4.2.2. Βαλβίδα Εκτόνωσης της Πίεσης (Safety Relief Valve): εφόσον ο ασθενής είναι συνδεδεμένος με αναπνευστήρα όταν η πίεση στο αναπνευστικό σύστημα υπερβεί ένα προκαθορισμένο μέγιστο όριο είναι επιβεβλημένο να υπάρχει δυνατότητα εκτόνωσης της πίεσης.

4.2.3. Βαλβίδα PEEP με μέγιστη τελικό – εκπνευστική πίεση τουλάχιστον 10 cmH20.

4.2.4. Μέτρηση Εκπνεόμενου Όγκου : εφόσον ο ασθενής είναι συνδεδεμένος με αναπνευστήρα είναι επιβεβλημένο να υπάρχει δυνατότητα μέτρησης του επνεόμενου όγκου (σπιρόμετρο).

4.2.5. Μανόμετρο πιέσεων αναπνευστικού συστήματος: εφόσον ο ασθενής είναι συνδεδεμένος με αναπνευστήρα είναι επιβεβλημένο να υπάρχει δυνατότητα μέτρησης των πιέσεων στο αναπνευστικό σύστημα με ηχητικούς συναγερμούς ανωτέρων και κατωτέρων ορίων (συναγερμός αποσύνδεσης).

4.3. Εξοπλισμός για Υποστήριξη του Ασθενούς

4.3.1. Εξασφάλιση αεραγωγού και υποστήριξη αερισμού

• αναρρόφηση
• εξοπλισμός διασωλήνωσης (δύο λαρυγγοσκόπια με τρία γλωσσοπίεστρα το καθένα, ενδοτραχειακοί σωλήνες, αεραγωγοί και λοιπό υλικό)
• συσκευή τύπου AMBU με ασκό αποθήκευσης Ο2 (reservoir Bag) για δυνατότητα χορήγησης 100% Ο2

4.3.2. Υλικά υποστήριξης κυκλοφορίας

• ενδοφλέβιοι καθετήρες, σύριγγες και ενδοφλεβίως χορηγούμενα υγρά

4.3.2. Φάρμακα

• τα απαραίτητα για την υποστήριξη της κυκλοφορίας και την αντιμετώπιση συνήθων επειγουσών καταστάσεων
• Νατριούχο Δαντρολένιο (Datrium) σε άμεση ζήτηση, για την αντιμετώπιση τουλάχιστον ενός ασθενούς με κακοήθη υπερπυρεξια

4.4. Εξοπλισμός για Συνεχή Παρακολούθηση (Monitoring) του Ασθενούς

4.4.1. Στηθοσκόπιο προκάρδιο ή οισοφάγειο

4.4.2. Σφυγμομανόμετρο και/η συσκευή αυτόματης μη – επεμβατικής μέτρησης της αρτηριακής πίεσης

4.4.3. Ηλεκτροκαρδιοσκόπιο με καρδιορυθμόμετρο

4.4.4. Σφυγμικό Οξύμετρο (για συνεχή μη επεμβατικό έλεγχο του κορεσμού του αίματος σε Ο2) με ηχητικό συναγερμό κατωτέρων ορίων

4.4.5. Καπνογράφος (για συνεχή μέτρηση και απεικόνιση του εκπνεόμενου CΟ2)

4.4.6. Εφεδρικός φωτισμός ασθενούς και αναισθησιολογικού εξοπλισμού

4.4.7. Θερμόμετρο

Παρατηρήσεις:

Οι παραπάνω συσκευές δεν μπορούν και δεν επιτρέπεται να υποκαθιστούν τη συνεχή κλινική αξιολόγηση του ασθενούς, του μηχανήματος αναισθησίας και των monitors από τον αναισθησιολόγο.

4.5. Γενικός Εξοπλισμός ανά Συγκρότημα Χειρουργείων ή Χώρων Χορήγησης Αναισθησίας.

4.5.1. Ενας Απινιδωτής διαθέσιμος σε 30 sec ανά συγκρότημα χειρουργείων

4.5.2. Χειρουργικές τράπεζες με δυνατότητα ταχείας κλίσης σε θέση τουλάχιστον Trendelenburg & anti -Trendelenburg

4.5.3. Φορεία μεταφοράς ασθενών με δυνατότητα κλίσης σε θέση αναζωογόνησης

4.5.4. Ένας τουλάχιστον Νευροδιεγέρτης

4.5.5. Δυνατότητα προσδιορισμού αερίων αίματος τουλάχιστον εντός του Νοσοκομείου σε 24ωρη βάση

4.5.6. Δυνατότητα προσωρινής βηματοδότηοης

4.5.7. Δυνατότητα προσδιορισμού βιοχημικών και αιματολογικώνπαραμέτρωνεντόςτου νοσοκομείου σε 24ωρη βάση

4.5.8. Συναγερμός Ανακοπής ανά αίθουσα χειρουργείου

Άρθρο 5

ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΠΚΟΥ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥ

Απαραίτητη προϋπόθεση για την ασφαλή λειτουργία του αναισθησιολογικού εξοπλισμού ενός τμήματος είναι:

• ο έλεγχος του αναισθησιολογικού εξοπλισμού:
  • ημερήσιος
  • πριν από κάθε αναισθησιολογική πράξη,
• η συντήρηση ανά τακτά διαστήματα:
  • του αναισθησιολογικού εξοπλισμού
  • του δικτύου τροφοδοσίας με ιατρικά αέρια.

5.1. Ημερήσιος Έλεγχος

5.1.1. Το μηχάνημα αναισθησίας, ο αναπνευστήρας και τα monitors παρακολούθησης ελέγχονται υποχρεωτικά πριν χρησιμοποιηθούν οποιαδήποτε ημέρα χορηγείται κάποια τεχνική αναισθησίας ή καταστολή και τα ευρήματα του ελέγχου καταγράφονται.

5.1.2. Κάθε Α.Τ. είναι υποχρεωμένο να καταρτίζει και εφαρμόζει πρωτόκολλο ημερήσιου ελέγχου του μηχανήματος αναισθησίας, του αναπνευστήρα και των αντίστοιχων συσκευών παρακολούθησης του ασθενούς που υπάρχουν, σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστού και την πρακτική του κάθε AT.

5.1.3. Κατ’ελάχιστο θα πρέπει να διενεργείται ο παρακάτω έλεγχος:

• του εξοπλισμού για επείγουσα υποστήριξη αερισμού
• του συστήματος τροφοδοσίας ιατρικών αερίων υπό πίεση (από κεντρική παροχή και εφεδρικές οβίδες)
• του συστήματος χαμηλής πίεσης (απουσία διαφυγής σε χαμηλή πίεση)
• του αναπνευστικού κυκλώματος (απουσίαδιαφυγής)
• του αναπνευστήρα και των βαλβίδων μιας κατεύθυνσης (με τοποθέτηση ασκού στο συνδετικό Υ)
• των ακόλουθων monitors: αναλυτικού Ο2, καπνογράφου, σφυγμικού οξύμετρου, σπιρόμετρου)
• επιβεβαίωση της τελικής θέσης του μηχανήματος αναισθησίας

Παρατηρήσεις:

Σε εξαιρετικά επείγουσες περιπτώσεις, ο έλεγχος που περιγράφεται ανωτέρω δεν προηγείται αλλά ακολουθεί μέτρα υποστήριξης της ζωής και διενεργείται μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν.

5.2. Έλεγχος Πριν από Κάθε Αναισθησία.

Πριν από τη χορήγηση σε οποιοδήποτε χώρο οποιασδήποτε τεχνικής αναισθησίας είναι επιβεβλημένο να διενεργείται από τον υπεύθυνο αναισθησιολόγο έλεγχος του μηχανήματος αναισθησίας, ο οποίος και αναγράφεται στο διάγραμμα αναισθησίας.

Τα ελάχιστα στοιχεία που κάθε φορά ελέγχονται είναι:

5.2.1. Η καλή λειτουργία του αναπνευστικού κυκλώματος/βατότητα, απουσία διαφυγής)

5.2.2. Η ροή οξυγόνου διάτων ροόμετρων και της βαλβίδας flush O2

5.2.3. Το επίπεδο πλήρωσης του εξατμιστήρα (εφόσον αυτός υπάρχει) με πτητικό αναισθητικό και ο έλεγχος ότι δεν υπάρχει διαφυγή

5.2.4. Η παρουσία καλώς λειτουργούσας αναρρόφησης

5.2.5. Η ύπαρξη των απαραίτητων υλικών για την υποστήριξη του αεραγωγού και την ενδοτραχειακή διασωλήνωση

5.2.6. Η παρουσία των απαραίτητων υλικών για την έναρξη και διατήρηση ενδοφλέβιας έγχυσης διαλυμάτων ή φαρμάκων

5.2.7. Η παρουσία των απαιτούμενων αναισθησιολογικών φαρμάκων και

5.2.8. Των φαρμάκων για καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση

5.3. Συντήρηση Αναισθησιολογικού Εξοπλισμού

5.3.1. Προληπτική συντήρηση του μηχανήματος αναισθησιολογικού εξοπλισμού ανά τακτά διαστήματα από εκπαιδευμένους τεχνικούς του νοσοκομείου ή της κατασκευάστριας εταιρείας σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή και την πρακτική του κάθε τμήματος.

5.3.2. Κατάρτιση συγκεκριμένου προγράμματος επισκευών τυχόν δυσλειτουργιών του μηχανήματος αναισθησίας και του αναπνευστήρα, που εκτελείται από εκπαιδευμένους τεχνικούς βάσει ειδικού πρωτοκόλλου.

5.3.3. Πιστοποίηση καλής λειτουργίας του μηχανήματος αναισθησίας και του αναπνευστήρα μετά από επισκευές για αποκατάσταση τυχόν δυσλειτουργίας.

5.3.4. Αποκλειστική απασχόληση τουλάχιστον ενός ειδικευμένου τεχνικού πλήρους απασχόλησης στα χειρουργεία νοσοκομείων με περισσότερες από 3.000 αναισθητικές πράξεις ετησίως.

5.4. Συντήρηση Δικτύου Ιατρικών Αερίων

5.4.1. Προληπτική συντήρηση ανά τακτά διαστήματα του δικτύου τροφοδοσίας με ιατρικά αέρια και με “κενό” από ειδικευμένους και συγκεκριμένους τεχνικούς.

5.4.2. Πιστοποίηση καλής λειτουργίας μετά από εγκατάσταση, επέκταση ή ανακαίνιση του δικτύου τροφοδοσίας με ιατρικά αέρια και “κενό”.

Άρθρο 6

ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΟΡΙΑ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΣΗΣ

6.1. Γενικές Αρχές

6.1.1. Κάθε νοσοκομεία με τουλάχιστον ένα θεσμοθετημένο χειρουργικό τμήμα πρέπει να έχει θεσμοθετημένο αυτόνομο και ενιαίο τμήμα Αναισθησιολογίας, τη διοικητική ευθύνη της οποίας έχει ένας μόνον Δ/ντής (ανεξάρτητα του αριθμού των υπηρετούντων αναισθησιολόγων με βαθμό Δ/ντού).

6.1.2. Στη στελέχωση ενός Αναισθησιολογικού Τμήματος (AT) με Ιατρικό, Νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό πρέπει απαραίτητα να λαμβάνεται υπόψη ότι:

• στο εβδομαδιαίο ωράριο των 40 ωρών πρέπει να περιλαμβάνονται και οι εκτός χειρουργείου δραστηριότητες ενός αναισθησιολόγου,
• επί εφημερίας πρέπει να υπολογίζεται ο μέγιστος ασφαλής χρόνος συνεχούς εργασίας εντός χειρουργείου ενός αναισθησιολόγου.

6.2. Ειδικοί Αναισθησιολόγοι

6.2.1. Για κάθε ασθενή που υποβάλλεται σε κάποια τεχνική αναισθησίας (γενική ή περιοχική ) απαιτείται η συνεχής παρουσία ειδικού αναισθησιολόγου. Συνεχής παρουσία σημαίνει ότι όταν ο γιατρός χρειάζεται να αντικατασταθεί η αντικατάστασή του γίνεται μόνον από άλλο γιατρό.

6.2.2. Η εβδομάδα πρωϊνή απασχόληση ενός αναισθησιολόγου επιβάλλεται να καλύπτει όλες τις δραστηριότητες της περιεγχειρητικής φροντίδας των ασθενών: προεγχειρητική εκτίμηση και ετοιμασία, μετεγχειρητική φροντίδα, αντιμετώπιση του μετεγχειρητικού πόνου. Έτσι η εντός χειρουργείου απασχόληση δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 25 ώρες ανά 40 ώρες πρωινής εργασίας εβδομαδιαίως.

6.2.3. Επί εφημερίας ο μέγιστος ασφαλής χρόνος συνεχούς εργασίας εντός του χειρουργείου δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 12 έως 16 ώρες ανά 24ωρο.

6.2.4. Στον υπολογισμό του συνολικού αριθμού των αναισθησιολόγων που υπηρετούν σ’ ένα AT πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ο “Βαθμός Ανάπτυξης” του AT καθώς και του νοσοκομείου με βάση τα ακόλουθα:

• συνολικό αριθμό αιθουσών χειρουργείου ή άλλων χώρων όπου χορηγείται αναισθησία (κεντρικά χειρουργεία, χειρουργεία ΤΕΠ, λιθοτρύπτης, ακτινολογικό κ.λ.π.).
• “Ιδιαιτερότητα” και βαρύτητα των εκτελουμένων χειρουργικών επεμβάσεων π.χ. καρδιοχειρουργική, παιδοχειρουργική, μαιευτήριο, νευροχειρουργική, μεταμοσχεύσεις, χειρουργική μιας ημέρας κ.λ.π.
• “Βαρύτητα” της γενικής κατάστασης του ασθενούς.
• κάλυψη της Μονάδας Μεταναισθητικής, Φροντίδας (για νοσοκομεία με περισσότερες από 3 λειτουργούσες αίθουσες χειρουργείων),
• αριθμό γενικών εφημερίων του νοσοκομείου σε σχέση με τον αριθμό εκτάκτων χειρουργείων με αναισθησία ανά εφημερία.
• εβδομαδιαίες ώρες λειτουργίας του εξωτερικού αναισθησιολογικού ιατρείου,
• αναπτυγμένες ή άμεσαπροβλεπόμενες δραστηριότητες του Τμήματος ή Κλινικής π.χ. ομάδα Κάρδιο – Αναπνευστικής Αναζωογόνησης, Υπηρεσίας Οξέος Πόνου. Μονάδα Χρόνιου Πόνου. Μονάδα Ενδιάμεσης ή Αυξημένης Φροντίδας (ΜΕΦή ΜΑΦ). ΜΕΘ κ.λ.π.
• αριθμό των ειδικευομένων που εκπαιδεύει το AT και
• ερευνητικό και επιστημονικό έργο του AT.

6.2.5. Τα νοσοκομεία στα οποία δεν επιτυγχάνεται η κάλυψη των κενών θέσεων των Αναισθησιολόγων υιοθετούνται από τα Περιφερειακά Νοσοκομεία τα οποία υποχρεούνται να καλύπτουν με αποσπάσεις Αναισθησιολόγων τις έκτακτες ανάγκες (π.χ. ασθένειες, άδειες κ.λ.π.)

6.3. Νοσηλευτικό Προσωπικό Αναισθησιολογικού Τμήματος

6.3.1. Απαραίτητη προϋπόθεση για την εκτέλεση οποιασδήποτε αναισθησιολογικής πράξης, σε οποιοδήποτε χώρο και χρόνο αυτή εκτελείται, θεωρείται η παρουσία νοσηλεύτριας αναισθησίας επί 24 ώρες την ημέρα και 7 ημέρες την εβδομάδα.

6.3.2. Κάθε Αναισθησιολογικό Τμήμα επιβάλλεται να έχει νοσηλευτικό προσωπικό συγκροτημένο σε θεσμοθετημένο αυτόνομο και ενιαίο Νοσηλευτικό τμήμα. Το τμήμα αυτό στελεχώνεται από ειδικά εκπαιδευμένο και ειδικευμένο στην Αναισθησιολογία νοσηλευτικό προσωπικό και έχει τουλάχιστον μία Προϊσταμένη ή υπεύθυνη. Για κάθε πλέον δραστηριότητα (ΜΜΑΦ, Οξύς και Χρόνιος Πόνος κ.λ.π.) καθορίζεται αντίστοιχος Υπεύθυνος Νοσηλευτής ή Προϊσταμένη ανάλογα με το μέγεθος του Νοσοκομείου και τις συγκεκριμένες ιατρικές πράξεις του AT.

6.3.3. Ο ελάχιστος απαιτούμενος αριθμός νοσηλευτών /τριών αναισθησίας ανεξάρτητα μεγέθους νοσοκομείου πρέπει να είναι:

• πρωινή βάρδια: 1. νοσηλευτής /τρία ανά λειτουργούσα με αναισθησία αίθουσα χειρουργείου (εντός και εκτός κεντρικών χειρουργείων).
• απογευματινή και νυκτερινή βάρδια: 1 νοσηλευτής/τρία επιπλέον αυτών που απαιτούνται για τη λειτουργία των χειρουργείων για έκτακτες επεμβάσεις.

6.4. Νοσηλευτικό Προσωπικό Μονάδας Μετά – Αναισθητικής Φροντίδας (ΜΜΑΦ)

6.4.1. Η ΜΑΦ (ή Αίθουσα Ανάνηψης) πρέπει να στελεχώνεται από εκπαιδευμένο στην Αναισθησιολογία νοσηλευτικό προσωπικό:

• πέραν αυτού που καλύπτειτις αίθουσες χειρουργείου,
• για όλες τις ώρες που λειτουργούντα χειρουργεία για προγραμματισμένες και έκτακτες επεμβάσεις και
• για τουλάχιστον 3 έως 4 ώρες πέραν του χρόνου λήξης της τελευταίας επέμβασης.

6.4.2. Σε νοσοκομεία με αριθμό χειρουργικών επεμβάσεων > 3.000 ετησίως (και ανάλογα με τη βαρύτητα τους) η ΜΜΑΦ πρέπει να έχει Προϊσταμένη ή υπεύθυνη ειδικευμένη νοσηλεύτρια που επιμελείται της λειτουργίας της Μονάδας.

6.4.3. Το Νοσηλευτικό προσωπικό της ΜΜΑΦ πρέπει να είναι σε επαρκή αριθμό ατόμων για να καλύπτει και την Ομάδα Καρδιοπνευμονικής Αναζωογόνησης όλο το 24ωρο.

6.4.4. Ο ελάχιστος αριθμός νοσηλευτριώντης ΜΜΑΦ είναι:

• Πρωϊνή βάρδια: τουλάχιστον 1 νοσηλεύτρια ανά 2-3-κρεβάτια ΜΜΑΦ.
• Απογευματινή και Νυκτερινή βάρδια και Αργίες ίδια αναλογία με την παραπάνω σύμφωνα με τις ώρες λειτουργίας των χειρουργείων και ανάλογα με τον αριθμό των λειτουργουσών αιθουσών χειρουργείου.
• ΚΑΡΠΑ: συν 1 νοσηλεύτρια για την Ομάδα Καρδιοπνευμονικής Αναζωογόνησης και τις άλλες εκτός χειρουργείου αναισθησιολογικές πράξεις.

Άρθρο 7

ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΜΕΤΑΝΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ (ΜΜΑΦ)

7.1. Γενικές Αρχές

7.1.1. Κάθε ασθενής που υποβάλλεται σε οποιαδήποτε τεχνική αναισθησίας (γενική περιοχική, τοπική ή καταστολή) πρέπει να παρακολουθείται και να υποστηρίζεται σε ειδικά οργανωμένο χώρο κοντά σε κάθε συγκρότημα χειρουργείων ή χώρο χορήγησης αναισθησίας ή μονάδα χρόνιου πόνου που τώρα μετονομάζεται από Αίθουσα Ανάνηψης σε Μονάδα ΜεταΑναισθητικής Φροντίδας (ΜΜΑΦ).

7.1.2. Ο ελάχιστος αριθμός κρεβατιών της ΜΜΑΦ είναι 1-1.5 κρεβάτια – φορεία ανά αίθουσα χειρουργείου.

7.1.3. Η ΜΜΑΦ λειτουργεί όλες τις ώρες που λειτουργούντα χειρουργεία και για τουλάχιστον 2-4- ώρες περαιτέρω.

7.1.4. Η μεταφορά του ασθενούς από την αίθουσα χειρουργείου στη ΜΜΑΦ [επιβλέπεται από αναισθησιολόγο, που φροντίζει για την εξασφάλιση της οξυγόνωσης και του αερισμού του ασθενούς.

7.1.5. Ο υπεύθυνος αναισθησιολόγος παραδίδει τον ασθενή του στη νοσηλεύτρια της ΜΜΑΦ βάσει συγκεκριμένου πρωτοκόλλου του AT.

7.1.6. Κάθε ΜΜΑΦ υποχρεούται να έχει συγκεκριμένα κριτήρια εξόδου των ασθενών για το νοσηλευτικό τμήμα, την τήρηση των οποίων ελέγχει ο υπεύθυνος αναισθησιολόγος.

7.1.7. Σε περιπτώσεις παρατεταμένης ανάνηψης των ασθενών, η ΜΜΑΦ πρέπει να έχει τη δυνατότητα 24ωρης λειτουργίας υπό συνθήκες εντατικής νοσηλείας και θεραπείας.

7.1.8. Σε μικρά νοσοκομεία (επαρχία αλλά και του κέντρου) που δεν διαθέτουν Μονάδα Εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ), μπορεί και πρέπει η ΜΜΑΦ να έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί επίσης και ως Μονάδα Ενδιάμεσης (ΜΕΦ) ή Αυξημένης Φροντίδας (ΜΑΦ) για την υποστήριξη του βαρέως πάσχοντα για περιορισμένο χρονικό διάστημα και μέχρις ότου εξασφαλισθεί η μεταφορά του ασθενούς σε εξειδικευμένη νοσηλευτική μονάδα.

7.1.9. Είναι ευνόητο ότι για τις περιπτώσεις που αναφέρονται στο 7.1.7 πρέπει να εξασφαλίζονται οι δυνατότητες η ΜΜΑΦ να λειτουργεί σε 24ωρη βάση.

7.2. Στελέχωση ΜΜΑΦ

7.2.1. Ένας αναισθησιολόγος είναι πάντοτε υπεύθυνος για τους ασθενείς της ΜΜΑΦ

7.2.2. Ο ελάχιστος αριθμός εκπαιδευμένων νοσηλευτριών ΜΜΑΦ είναι 1 ανά 3 κρεβάτια και τροποποιείται σύμφωνα με την κατάσταση του ασθενούς, τη διάρκεια των επεμβάσεων και τις ώρες λειτουργίας της ΜΜΑΦ.

7.3. Εξοπλισμός ανά Κρεβάτι ΜΜΑΦ

7.3.1. Παροχή Ο2 από κεντρική παροχή ή δύο μεγάλες οβίδες Ο2, μαζί με τις απαραίτητες συσκευές για τη χορήγηση Ο2

7.3.2. Αναρρόφηση (κεντρική ή φορητή).

7.3.3. Ηλεκτρικές παροχές με πολλαπλές συνδέσεις.

7.3.4. Σφυγμομανόμετρο ή και συσκευή μη – επεμβατικής μέτρησης της αρτηριακής πίεσης.

7.3.5. Ηλεκτροκαρδιοσκόπιο με καρδιορυθμόμετρο.

7.3.6. Σφυγμικό οξύμετρο.

7.3.7. θερμόμετρο

7.3.8. Εφεδρικό φωτισμός ασθενούς και εξοπλισμού.

7.4. Γενικός Εξοπλισμός ΜΜΑΦ

7.4.1. Δυνατότητα υποστήριξης του αερισμού του ασθενούς

• απλός αναπνευστήρας,
• συσκευή τύπου AMDU
• εξοπλισμός διασωλήνωσης

7.4.2. Εξοπλισμός για Καρδιοπνευμονική Αναζωογόνηση

7.4.3. Ένας νευροδιεγέρτης.

7.4.4. Δυνατότητα μέτρησης αναπνεόμενου όγκου.

7.4.5. Ένας Καπνογράφος

7.4.6. Φορητές Οβίδες Ο2 για μεταφορά των ασθενών

7.4.7. Σύστημα ΟΡΑΡ

7.4.8. Δυνατότητα ενδοσυνεννόησης με αίθουσες χειρουργείων

7.4.9. Συναγερμός ανακοπής

Άρθρο 8

ΧΡΟΝΟΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΟΡΙΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑΣ

Η πλήρης εφαρμογή των αναφερομένων στα άρθρα 1 έως 7 να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το 2004.

Η Απόφαση αυτή να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Αθήνα, 31 Οκτωβρίου 1997
Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ

Η Διακήρυξη του Helsinki για την Ασφάλεια του Ασθενούς στην Αναισθησιολογία αποτελεί έγγραφο που συντάχθηκε συλλογικά, μετά από συνεργασία των δύο κυριότερων Ευρωπαϊκών Οργανώσεων – Φορέων που σχετίζονται με την Αναισθησιολογία (European Board of Anaesthesiology – EBA και European Society of Anaesthesiology – ESA). Παρουσιάστηκε τον Ιούνιο του 2010 στο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Αναισθησιολογίας στο Ελσίνκι (Euroanaesthesia Μeeting, 2010). Σκοπός του είναι να εστιάσει στη βελτιστοποίηση των παρεχόμενων συνθηκών ασφάλειας προς τους ασθενείς

Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΙΑ

ΣΚΟΠΟΣ

Η Αναισθησιολογία μοιράζεται την ευθύνη για ποιότητα και ασφάλεια στην Αναισθησία, την Εντατική Ιατρική, την Επείγουσα Ιατρική και την Αλγολογία, συμπεριλαμβανομένης της συνολικής περιεγχειρητικής διαδικασίας και επίσης σε πολλές άλλες καταστάσεις εντός και εκτός του Νοσοκομείου όπου οι ασθενείς είναι ευάλωτοι.

• Περίπου 230 εκατομμύρια ασθενείς υπόκεινται σε αναισθησία για μείζονες επεμβάσεις στον κόσμο κάθε έτος. Επτά εκατομμύρια αναπτύσσουν σοβαρές επιπλοκές, που σχετίζονται με αυτές τις χειρουργικές επεμβάσεις, από τους οποίους ένα εκατομμύριο πεθαίνουν (200.000 στην Ευρώπη). Όλοι οι εμπλεκόμενοι θα πρέπει να προσπαθήσουν να μειώσουν τη συχνότητα αυτής της επιπλοκής σημαντικά.

• Η Αναισθησιολογία είναι η ειδικότητα – κλειδί της Ιατρικής, η οποία θα πρέπει να αναλάβει την υπευθυνότητα για να πραγματοποιήσει τους στόχους, οι οποίοι παρατίθενται κατωτέρω και οι οποίοι θα βελτιώσουν σημαντικά την Ασφάλεια του Ασθενούς στη Ευρώπη.

ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ

Εμείς οι ηγέτες των εταιρειών οι οποίες εκπροσωπούν την ιατρική ειδικότητα της Αναισθησιολογίας, συναντηθήκαμε στο Ελσίνκι στις 13 Ιουνίου του 2010 και όλοι συμφωνούμε ότι:

• Οι ασθενείς έχουν το δικαίωμα να περιμένουν ότι είναι ασφαλείς και προστατευμένοι από βλάβη κατά τη διάρκεια της ιατρικής τους φροντίδας και η αναισθησιολογία πρέπει να παίξει βασικό ρόλο στη βελτίωση της ασφάλειας του ασθενούς περιεγχειρητικά. Για αυτό το σκοπό υποστηρίζουμε πλήρως τα Διεθνή Πρότυπα για την Ασφαλή Πρακτική της Αναισθησίας της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Αναισθησιολογικών Εταιρειών (WFSA).

• Οι ασθενείς πρέπει να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο στην ασφαλή τους φροντίδα για τον οποίο ρόλο θα έπρεπε να εκπαιδευθούν και να τους δοθούν ευκαιρίες να παράγουν ανάδραση ώστε να βελτιώσουν περαιτέρω τη διαδικασία για άλλους.

• Οι χρηματοδότες της υγείας έχουν το δικαίωμα να περιμένουν ότι η περιεγχειρητική αναισθητική φροντίδα θα παρέχεται με ασφάλεια και ως εκ τούτου αυτοί θα πρέπει να παρέχουν τους κατάλληλους πόρους

• Η εκπαίδευση παίζει κύριο ρόλο στη βελτίωση της ασφάλειας του ασθενούς, και εμείς υποστηρίζουμε την ανάπτυξη, διάδοση και πραγματοποίηση της εκπαίδευσης πάνω στην ασφάλεια του ασθενούς.

• Οι ανθρώπινοι παράγοντες παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην παροχή ασφαλούς φροντίδας του ασθενούς, και θα συνεργασθούμε με τους χειρουργούς, τους νοσηλευτές και τους άλλους κλινικούς συναδέλφους μας ώστε να την παρέχουμε αξιόπιστα.

• Οι συνάδελφοί μας στη βιομηχανία πρέπει να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη, παραγωγή και παροχή ασφαλών φαρμάκων και εξοπλισμού για τη φροντίδα των ασθενών μας.

• Η Αναισθησιολογία υπήρξε ειδικότητα-κλειδί στην ιατρική πρωτοπορώντας στην ασφάλεια του ασθενούς. Δεν είμαστε ικανοποιημένοι και ξέρουμε ότι υπάρχουν ακόμη περισσότεροι τομείς για να βελτιωθούν μέσα από την έρευνα και τις καινοτομίες.

• Καμία ηθική, νομική ή κυβερνητική απαίτηση δεν θα πρέπει να ελαττώσει ή να εξαλείψει οποιαδήποτε προϋπόθεση για ασφαλή φροντίδα η οποία διατυπώνεται σε αυτή τη Διακήρυξη. 

ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ

Σήμερα δεσμευόμαστε να συνδεθούμε με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Αναισθησιολογίας (EBA) στη διακήρυξη των ακόλουθων στόχων για τη βελτίωση της Ασφάλειας του Ασθενούς στην Ευρώπη. Θα απαιτηθεί στενή συνεργασία μεταξύ των Ευρωπαϊκών Οργανώσεων για την επίτευξη αυτών των στόχων για τους οποίους η υποστήριξη και οι προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Αναισθησιολόγων (ESA) θα είναι ουσιαστική.

1. Όλα τα Ιδρύματα που παρέχουν περιεγχειρητική αναισθητική φροντίδα σε ασθενείς (στην Ευρώπη) θα πρέπει να συμμορφωθούν με τις ελάχιστες προδιαγραφές για το monitoring τις οποίες συστήνει η EBA τόσο στο χειρουργείο όσο και στους χώρους ανάνηψης.

2. Όλα αυτά τα Ιδρύματα θα πρέπει να διαθέτουν πρωτόκολλα και τις απαραίτητες εγκαταστάσεις για τη διαχείριση των ακόλουθων:

• • Προεγχειρητική εκτίμηση και προετοιμασία
  • Έλεγχος εξοπλισμού και φαρμάκων
  • Ετικέττες συρίγγων
  • Δύσκολη / Ανεπιτυχής διασωλήνωση
  • Κακοήθης υπερπυρεξία
  • Αναφυλαξία
  • Τοξικότητα των τοπικών αναισθητικών
  • Έλεγχος λοιμώξεων
  • Μετεγχειρητική φροντίδα συμπεριλαμβανομένης της ανακούφισης του πόνου

3. Όλα τα ιδρύματα που παρέχουν καταστολή σε ασθενείς πρέπει να συμμορφώνονται με τα αναγνωρισμένα πρότυπα καταστολής για ασφαλή πρακτική.

4. Όλα τα ιδρύματα πρέπει να υποστηρίξουν την πρωτοβουλία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας «η Ασφαλής Επέμβαση Σώζει Ζωές» και τον «Κατάλογο Ελέγχου».

5. Όλα τα τμήματα Αναισθησιολογίας στην Ευρώπη πρέπει να δίνουν ετήσια αναφορά των μέτρων που έχουν λάβει και των αποτελεσμάτων που έχουν προκύψει στη βελτίωση της ασφάλειας του ασθενούς σε τοπικό επίπεδο.

6. Όλα τα ιδρύματα που χορηγούν αναισθησιολογική φροντίδα σε ασθενείς πρέπει να συμμετέχουν στους αναγνωρισμένους εθνικούς ή άλλους κρατικούς ελέγχους ασφαλούς πρακτικής καθώς και στο εθνικό σύστημα αναφοράς κρισίμων συμβαμάτων. Για την επίτευξη αυτών των στόχων θα πρέπει να χορηγούνται οι κατάλληλοι πόροι.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

• Αυτή η διακήρυξη τονίζει το βασικό ρόλο της αναισθησιολογίας στην προώθηση της ασφαλούς φροντίδας.

ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ

• Καλούμε όσους εμπλέκονται στην υγειονομική περίθαλψη να ενωθούν μαζί μας και να υπογράψουν αυτή τη διακήρυξη.

• Θα ξανασυναντηθούμε για την ετήσια ανασκόπηση της προόδου εφαρμογής αυτής της διακήρυξης. 

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

Dr. Jannicke Mellin-Olsen, Πρόεδρος, Ευρωπαϊκής Επιτροπής Αναισθησιολογίας (EBA) / UEMS

Prof. Paolo Pelosi, Πρόεδρος Ευρωπαϊκής Εταιρείας Αναισθησιολόγων (ESA)

Prof. Hugo Van Aken, Πρόεδρος της Επιτροπής των Εθνικών Αναισθησιολογικών Εταιρειών εκ μέρους των μελών εταιρειών της ESA

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Gaba D. Anaesthesiology as a model for patient safety. BMJ 2000; 320: 785-8.

2. Mellin-Olsen J, O’Sullivan E, Balogh D, et al. Guidelines for safety and quality in anaesthesia practice in the European Union. Eur J Anaesthesiol 2007; 24: 479-482.

3. Vimlati L, Gilsanz F and Goldik Z. Quality and safety guidelines of postanaesthesia care: Working Party on Post Anaesthesia Care (approved by the European Board and Section of Anaesthesiology, Union Europeenne des Medecins Specialistes). Eur J Anaesthesiol 2009; 26: 715-721.

4. Weiser TG, Regenbogen SE, Thompson KD, et al. An estimation of the global volume of surgery: a modelling strategy based on available data. Lancet 2008; 372: 139-144.

5. World Federation of Societies of Anaesthesiologists. 2008 International Standards for a Safe Practice of Anaesthesia. Available on: http://anaesthesiologists.org/en/safety/2008-international-standards-for-a-safe-practice-of-anaesthesia.html

6. Peat M, Entwistle V, Hall J, Birks Y and Golder S. Scoping review and approach to appraisal of interventions intended to involve patients in patient safety. J Health Serv Res Policy 2010; 15 Suppl 1: 17-25.

7. Davis RE, Jacklin R, Sevdalis N and Vincent CA. Patient involvement in patient safety: what factors influence patient participation and engagement? Health Expect 2007; 10: 259-267.

8. Staender SE. Patient safety in anesthesia. Minerva Anestesiol 2010; 76: 45-50.

9. Gaba D. Anaesthesiology as a model for patient safety. BMJ 2000; 320: 785-8.

10. Mellin-Olsen J, O’Sullivan E, Balogh D, et al. Guidelines for safety and quality in anaesthesia practice in the European Union. Eur J Anaesthesiol 2007; 24: 479-482.

11. Vimlati L, Gilsanz F and Goldik Z. Quality and safety guidelines of postanaesthesia care: Working Party on Post Anaesthesia Care (approved by the European Board and Section of Anaesthesiology, Union Europeenne des Medecins Specialistes). Eur J Anaesthesiol 2009; 26: 715-721.

12. World Federation of Societies of Anaesthesiologists. 2008 International Standards for a Safe Practice of Anaesthesia. Available on: http://anaesthesiologists.org/en/safety/2008-international-standards-for-a-safe-practice-of-anaesthesia.html

13. American Society of Anesthesiologists’ Task Force on Sedation and Analgesia by Non-Anesthesiologists. Practice guidelines for sedation and analgesia by non-anesthesiologists. Anesthesiology 2002; 96: 1004-1017.

14. Recommendations for anesthesia and sedation in nonoperating room locations. Minerva Anestesiol 2005; 71: 11-20

15. Cote CJ and Wilson S. Guidelines for monitoring and management of pediatric patients during and after sedation for diagnostic and therapeutic procedures: an update. Paediatr Anaesth 2008; 18: 9-10.

16. Haynes AB, Weiser TG, Berry WR, et al. A surgical safety checklist to reduce morbidity and mortality in a global population. N Engl J Med 2009; 360: 491 – 499.

Σύνδεσμοι – Weblinks

• Lancaster Patient Safety Research Unit

• National Patient Safety Agency

• National Institute of Health Research

• World Health Organization Patient Safety Initiative

• Institute for Health Improvement

• European Board and Section of Anaesthesiology